مقایسه ویژگیهای همزمانی فضا در نگارگری ایرانی و نقاشیهای پیکاسو

هدف پژوهش شناخت ساختار تجسمی نمایش همزمانی فضا در نظام زیبا شناختی نگارگری ایرانی و نقاشیهای پیکاسو در سبک کوبیسم است ، لذا به بررسی جنبه های تشابه و تفاوت مفهوم و ساختار تجسمی همزمانی فضا در هریک پرداخته شده و با استفاده از منابع کتابخانه ای و به روش توصیفی - تحلیلی ، به بررسی مفهوم فضا و چگونگی نمایش ژَرفا و عمق در این دو نظام پرداخته شده است. نتایج پژوهش نشان داد که عناصر مشترکی مانند فضای دو بُعدی ، سطوح متوالی و نفی ژَرفانمایی خطی در نگاره های ایرانی و آثار پیکاسو به طور مشترک ، دیده می شود. همچنین تفاوتهایی هم وجود دارد، ازجمله : درآثار نگارگری فضا ، زمان و مکان ، ذهنی ، تخیلی و فارغ از قیود مادی و محسوس بوده و با عالم مثال پیوند دارد، اما در نقاشی های پیکاسو فضا ، زمان و مکان ، ادراکی و عینی و وابسته به جهان محسوس مادی است ، فضا مکانی ثابت جهت ادغام نمودارهای مختلف اشیاء دریکدیگر در چند زمان مُتوالی، و نمایش همزمان حجم و جسمیت اشیاء بدون سه بُعدنمایی و از طریق مجموعه ای از مکعب های در هم بافته شده در جهان محسوس را نمایش می دهد، ولی نمایش رویدادها و داستانهای روایی گوناگون در نگارگری به موازات یکدیگر و بدون رابطه زمانی و مکانی به طور همزمان در یک تصویر و در فضای مثالی اتفاق افتاده است.